Bloody Tuesday
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Marieke
14 November 2007 | Verenigde Staten, Miami
Werd dinsdag al vroeg wakker en eenmaal buiten aangekomen bleek het bewolkt te zijn (ook zo irritant aan zo'n bunkerkamer, je ziet niet wat de situatie buiten is totdat je er al staat) dus dacht ik, laat ik eens wat nuttigs gaan doen en geld bijverdienen bij....de bloedbank!
Op de terug-bus-tripjes was ik er nl. al vaak langsgereden en buiten hing n groot bord met "Cash for Donors" erop.Dus met de dollartekens al in de ogen erheen gelopen. Op de heenweg kwam ik al snel tot de eerste conclusie die dag; het is niet handig om n omhoogkruipend rokje aan te doen als je een heel eind langs een drukke weg moet lopen tijdens ochtendspits...mn oren toeterden nl. nog heel lang na
De bloedbank was een gebouwtje op de hoek van de straat, en net als de hele buurt daar, een beetje verpauperd. Situatie zag er dus al veelbelovend uit.
Je moest eerst bij een loket je gegevens geven (naam, geb. datum en sofinummer) en dan kon je in een wachtruimte met iets van 8 rijen houten banken wachten tot je naam werd omgeroepen. Dan moest je nl. een vingerprik laten doen zodat ze wisten hoe hoog je ijzer gehalte was (volgens mij). Daarna werd je weer teruggestuurd en als je naam dan weer werd omgeroepen moest je naar n ander hokje waar je een paar vragen werden gesteld, maar niet die je zou verwachten! ze wilden alleen weten hoe lang je was, hoeveel je woog en watvoor ras je was! ik zag heel veel vragen op het computerschermpje langsflitsen die je eerder zou verwachten en die ze in NL volgens mij stellen, maar die vulden ze gewoon zelf in! nuoja, mij maakte het niet uit, als ze maar betaalden! na het " interview" kon ik doorlopen naar de " donor room" en werd ik neergezet in een relaxte stoel en begonnen ze te tappen. Dat ging wel snel, binnen 10 minuten was de zak vol, kreeg ik een ieniemienie glaasje appelsap en stond ik met wel....jaja...25 dollar weer op straat!ik d8 dat je wel eten enzo zou krijgen maar dat is dan zeker in NL? denk als ze dat zouden doen dat al die zwurfs daar veel te lang zouden blijven rondhangen, want er liepen echt lowlifes daar! allemaal van die latino's, de enige blanken waren ik en een of andere trailertrasherige alco.
maar goed, toen weer teruggelopoen naar het hotel, strandspullen gepakt maar ja, ik had weer es de verkeerde bus genomen, nouja, wel de goeie maar dit keer de verkeerde richting, dus toen ik uiteindelijk aankwam was de zon weg! toen nog geprobeerd mijn net verdiende bloedgeld uit te geven met shoppen, maar zag niks. tegen die tijd was ik het geloop en gedoe wel zat en ben ik maar naar mn hotekl teruggegaan, bier gehaald en mn laatste avondje Miami gevierd.
Zit nu op vliegveld in Houston, Texas, en ben dus bijna weer thuis, woeptiedoooee!!
Op de terug-bus-tripjes was ik er nl. al vaak langsgereden en buiten hing n groot bord met "Cash for Donors" erop.Dus met de dollartekens al in de ogen erheen gelopen. Op de heenweg kwam ik al snel tot de eerste conclusie die dag; het is niet handig om n omhoogkruipend rokje aan te doen als je een heel eind langs een drukke weg moet lopen tijdens ochtendspits...mn oren toeterden nl. nog heel lang na
De bloedbank was een gebouwtje op de hoek van de straat, en net als de hele buurt daar, een beetje verpauperd. Situatie zag er dus al veelbelovend uit.
Je moest eerst bij een loket je gegevens geven (naam, geb. datum en sofinummer) en dan kon je in een wachtruimte met iets van 8 rijen houten banken wachten tot je naam werd omgeroepen. Dan moest je nl. een vingerprik laten doen zodat ze wisten hoe hoog je ijzer gehalte was (volgens mij). Daarna werd je weer teruggestuurd en als je naam dan weer werd omgeroepen moest je naar n ander hokje waar je een paar vragen werden gesteld, maar niet die je zou verwachten! ze wilden alleen weten hoe lang je was, hoeveel je woog en watvoor ras je was! ik zag heel veel vragen op het computerschermpje langsflitsen die je eerder zou verwachten en die ze in NL volgens mij stellen, maar die vulden ze gewoon zelf in! nuoja, mij maakte het niet uit, als ze maar betaalden! na het " interview" kon ik doorlopen naar de " donor room" en werd ik neergezet in een relaxte stoel en begonnen ze te tappen. Dat ging wel snel, binnen 10 minuten was de zak vol, kreeg ik een ieniemienie glaasje appelsap en stond ik met wel....jaja...25 dollar weer op straat!ik d8 dat je wel eten enzo zou krijgen maar dat is dan zeker in NL? denk als ze dat zouden doen dat al die zwurfs daar veel te lang zouden blijven rondhangen, want er liepen echt lowlifes daar! allemaal van die latino's, de enige blanken waren ik en een of andere trailertrasherige alco.
maar goed, toen weer teruggelopoen naar het hotel, strandspullen gepakt maar ja, ik had weer es de verkeerde bus genomen, nouja, wel de goeie maar dit keer de verkeerde richting, dus toen ik uiteindelijk aankwam was de zon weg! toen nog geprobeerd mijn net verdiende bloedgeld uit te geven met shoppen, maar zag niks. tegen die tijd was ik het geloop en gedoe wel zat en ben ik maar naar mn hotekl teruggegaan, bier gehaald en mn laatste avondje Miami gevierd.
Zit nu op vliegveld in Houston, Texas, en ben dus bijna weer thuis, woeptiedoooee!!
-
15 November 2007 - 17:11
Iloooo:
Ik ben blij dat je het overleeft hebt chick! Had toch zo mijn bedenkingen bij dat wazige verhaal ;) Past wel weer bij je!
Kussssssie! -
15 November 2007 - 18:08
Mic:
zo weer thuis avonturier,
morgen werken?
of heb je nog langer vakantie... -
15 November 2007 - 18:21
Fred:
Was het een ervaring voor een volgende tocht anders hebben wij hier nog wel wat voor je te doen hoor.
Ik zie je maandag geloof ik.
ps geef die $ 25 maar in Kattuk uit
gr fred -
03 December 2007 - 00:02
Mir:
ik had door alle drutk nog geen tijd gehad om dit verhaal te lezen, maar het is meesterlijk!!!
ik zie het al helemaal voor me!
gelukkig ben je weer veilig thuis, maar helaas zien we elkaar voorlopig nog niet
dikke kuzzzzzzzz
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
