Patty and Marieke go camping!

jaja, je leest het goed, we zijn wezen kamperen!Maar laat ik even bij het begin beginnen.
In Puerto Montt de ferry genomen naar Puerto Natales, waarvandaan we het Grote Gletsjer, Berg en Meer Park in zouden gaan:Nat. Park Torres del PAAAAIIIN!. De boot was relaxed, we hadden een knus hutje aan het einde van de gang,(ja, als je er niet voor je werk inligt is het knus ja!) waardoor we eigenlijk met zn 2en sliepen, ipv aan het gangpad waar iedereen doorheen liep of n plek waar je met zn 4en gepropt was. Dit dankzij een tip van een stel wat ik eerder was tegengekomen. (heel simpel, gewoon vroeg inchecken, maar goed, dat zou niet in ons zijn opgekomen). De boot was zelf GROOT, waardoor we de hele tijd verdwaalden en onnodig rondjes liepen. De dagen n beetje gevuld met lang op bed liggen, lezen, eten, middagnopjes doen, borrelen, eten, vriendjes maken met de bemanning waardoor we hier en daar wat extra´tjes kregen toegestopt zoals meer fruit ´s ochtends, broodjes ham ´s nachts en zelfs n x ijs in de officiershut :P.
Onderweg ook nog gestopt bij een gletsjer (de grootste van de wereld als het goed is, is nog groter dan de hoofdstad van Chili)om wat ijs te halen voor de bar! Was echt supercool, voordat we daar aankwamen zagen we al overal ijsschotsen drijven en werd t kouder en kouder en daar was dan de gletsjer, 1 grote wit en blauwe muur van ijs. Helaas mochten we er niet op,(zelfs na aardig wat ooggeknipper en heel veel ge-por favor wat het normaal altijd errug goed doet) want dat was te gevaarlijk. Maar vooruit, dit was letterlijk en figuurlijk ook echt cool!
Ondertussen ook nog kennis gemaakt met een Nederlands stel uit Eindhoven en n Amerikaans vrouwtje waar we verder mee zijn gaan banjeren na aankomst van het schip. Bij het hostel waar we die nacht bleven wat kampeergerei gehuurd en de volgende dag vertrokken naar het park, plan was om daar 3 dagen te hiken, van de ene camping naar de andere. Plan WAS ja. De eerste dag namelijk heel positief een wandeling van 4 uur heen, 4 uur terug gepland wat toen nog aardig te doen was. Tot we eraan begonnen. Het eerste anderhalf uur was alleen maar heuvel op, waardoor Pat en ik het eigenlijk alletwee na 3 kwartier puffen al gezien hadden, maar ik toch maar door heb gezet en verder ben gelopen en uiteindelijk de andere Nederlanders heb ingehaald en we met zn 3en zijn verder gelopen. Op zich ging het allemaal wel aardig, vette uitzichten en het heuvel op was aardig gestagneerd. Tot het einde...Jeessss, wat een lijdensweg!t pad was stijl en zanderig waardoor het leek alsof je voor geen meter vooruit kwam. En als je dat een half uur lang moet doen en je heeeeel ver weg veel hoger piepkleine mensjes ziet wandelen die er NOG niet zijn, zakt de moed je wel een beetje in je warme en volgezwete schoenen. Maar goed, toch volgehouden en na 4 uur hel, zweet en verdoemenis eindelijk in de koude woei en sneeuw de pronkstukken van het park bereikt, de Torres del Pain.
Komt erop neer dat je naar 3 bruut grote massieve brokken graniet kijkt met een groen-blauw gletjsermeer ervoor en je supercool voelt omdat je die helse hike hebt overleefd en naar de naamdragers van het park kijkt maar tegelijkertijd denkt: hmmm, was dit zonder de pijn en vermoeidheid die ik nu voel ook zo cool geweest?
Maar het was wel n vet iets om te doen en ik had het gare lichaam de dag erna graag voor over. Gelukkig was iedereen er n beetje hetzelfde aan toe en het stel met wie we waren die eigenlijk 4 dagen wilde rondtrekken waren al gauw van hun plan afgestapt en wij stapten vrolijk mee; de volgende ochtend de tent opgedoekt,(in +/- 5 graden) en een dagtour gedaan met een bus en lekker ´s avonds weer teruggegaan naar het warme hostel :D
Dezelfde avond nog een bus geboekt naar Santiago, want daar vliegen we tenslotte vandaan.
Dat was trouwens ook nog iets vaags. We moeten deze bustrip 3x overstappen, dus zou je verwachten dat je OF een ticket krijgt waar alles opstaat,OF 3 verschillende krijgt. Hier niet. We kregen een ticket waar behalve de prijs en het adres van het bureau niks opstond, en de prijs was dat van het eerste stukje, wat maar 2 uur was. Ze zeiden dat we de rest in de bus zouden krijgen, maar toen we in de middle of nowhere aan de rand van de weg werden gedropt door de eerste bus, voelde het toch niet zo jofel aan allemaal. Daarbij kregen we ook nog een vage begroeting van een lama die ogenschijnlijk vrolijk kwam aanrennen maar toen we hm wilde aaien n beetje kwijlende/spugende geluiden begon te maken EN was het koud. Situatie MEH! dus
maar gelukkig kwam na een half uur de bus, zaten we er weer lekker warm bij EN kregen we de tickets.
Zitten nu in Osorno, n plaatsje in Chili waar we op de volgende bus moeten wachten om zo de 2 dagen durende trip te be-eindigen die ons naar Santiago gaat brengen.

Ow nog even een nieuwsflits: de Pets gaat me verlaten voor nog 2 weken warmte en plezier op de Galapagos en ik ga er, als het goed is, de 6e weer vandoor naar Noorwegen voor een week of 2, 3. Maar goed,voor het laatste is nog niks geboekt of iets, dus ik hou overal nog rekening mee.
Wel wil ik alvast iedereen volgende week donderdagavond uitnodigen voor een ik-ben-zo-blij-dat-ik-iedereen-weer-zie-thuiskomst-biertje, om zo ook alvast het befaamde Paasweekend in te luiden :D