Groeten uit Alaska (part 1)

March 23


.



yessss, eindelijk hier het eerste verslag van mn Alaska trippie!
NOu het begon in ieder geval niet zonder slag of stoot..Ten eerste kwam ik al bijna hret land niet uit omdat ik in plaats van een nul de letter O had ingevuld op mn visum aanvraag. Daar kwam ik dus bij het feitelijke boarden achter terwijl ik een van de laatste was (vliegtuig stond dus op het punt te vertrekken). Ik werd dus even apart genomen en er werd meteen gebeld dat mn tas uit t vliegtuig gehaald moest worden want eer het nieuwe visum aangevraagd kon worden was het waarschijnlijk al telaat. driedubbel GETVERDEMME dus! Maar, gelukkig hoorde en zag ik na wat minuten hier en daar vraagtekens en begon er toch weer wat hoop te gloeien en jahoor, team KLM had t toch voor me gefixed EN ik had nog een betere plek ook dus snel gesprinte ik naar mijn Boeing in hoihoihoi! status
Reis ging best tot ik bij de douane in Amerika aankwam waar de moeilijke vragen gesteld zouden worden. Ik zou natuurlijk gaan werken maar aangezien ik gewoon op n toeristenvisum kwam mochten zij dat niet weten, dus leek het me handig als ik zou zeggen dat ik eerst bij John Hoegberg (die gast waar ik oook daadwerkelijk zit) zou verblijven omdat me dat adres was aangeraden door een vriendin die er was geweest en daarna zou doorreizen. Dan zou ik niet al teveel liegen maar het hele verhaal wel wat aannemelijker klinken. Ware het niet dat die pipo's meteen John gingen bellen terwijl ik mn tas aan het ophalen was en hij natuurlijk alleen zei dat we elkaar van internet kenden.
Pffff nou en daar gingen we hoor! Viel natuurlijk binnen 1 seconden na terugkomst in dat stinkkantoor door de mand en werd vervolgens een half uur door de mangel gehaald (en hoorde later dus van John dat ze aan de telefoon meteen hadden gezegd dat het wel goedzat, basterds!)
mn tas werd grondig doorzocht en ik moest de kaarten voorlezen die ik van o.a., Patty had meegekregen waarin het verhaal stond dat ik de ochtend van vertrek in mn badjas aan was komen fietsen bij dr (water was tijdelijk bij ons afgesloten en ik wilde toch wel ff douchen) en dat ze hoopte dat ik door een bebaarde eskimo bezwangerd zou worden. En dat alles op een ' Blijde verwachting!' kaart. Nouja, die gast had toch al zn bedenkingen over me dus dit kon er ook wel bij. Na de vraag hoe oud John was (50) wenste ie me success en kon ik gaan. hahaha allrighty then!
De rest van de reis ging gelukkig weer vlotjes, netjes opgehaald toen ik was geland en toen koers gezet naar de Heavy Horses Farm te Fairbanks!
De heenreis hierheen was op zich al cool, Alaska ziet er echt zo uit als ik dacht, met overall sneeuw, heuvels vol met sparren, overal grote auto's en mannen met baarden en camouflage troep aan. De farm zelf ligt 10 minuten buiten Fairbanks aan de bovenkant van een soort valleitje. Als je aan komt rijden wordt je al toegeblaft door de hele roedel slede honden (mush dogs) wat er 20 zijn dus een aardige bak herrie oplevert. Even verderop staan de paardjes die, doordat ze de hele winter gewoon buiten staan, net op bonte teddyberen lijken, en verder, waar je ook kijkt, bos. Echt supercool allemaal!
De eerste dag zouden we eerst al een sneeuwscootertrip hebben met wat mensen (er zijn hier in de buurt heel veel van dat sort paden) maar de mensen hadden afgezegd dus het was een dagje vrij. Daarom mak an met alle beestjes kennis gemaakt en achterop de sneeuwscooter de paden hier verkend. Supermooi allemaal, strak blauwe lucht, afstekend tegen de spierwitte sneew, smalle bospaadjes en tussen de bomen nog net een wegbanjerende eland gespot. 's Avonds al snel in slaap gedoezeld, was stiekem toch wel een beetje op gegaan..

Volgende dag mn eerste heuse mush trips gehad en erachter gekomen dat ik naast van trappen, fietsen, scooters, paarden en kamelen ook keihard van hondesleden af kan vallen. Valt helemaal nog niet mee om een bocht om te scheuren met een slee. De eerste keer knalde ik keihard hoe kan t ook anders' met mn knie tegen n hoek van zo´n ding aan en was het nog verantwoord om los te laten aangezien ik op een slee stond die achter een andere slee was vastgebonden. De tweede keer had ik echter mn eigen team sjeesbakken en dan kan je echt niet loslaten want die beesten hebben maar 1 ding in hun kop en dat is keihard rennen. Niet normaal, als je ze uit hun hok vanaf de auto haalt (soort veewagen maar dan voor honties) springen ze al enthousiast rond, als je ze hun trektuig aandoet gaan ze daarbij ook herrie maken en als je ze uiteindelijk vastmaakt aan de lijn die aan de slee vastzit worden ze krankzinnig; springen omhoog, opzij, 1 groot kabaal van keffende, huilende maniakken. Anyways, ik heb met die 2e rit m'n techniek 'vallen, meters door de sneeuw gesleept worden, opstaan en op een slee springen in 1 minuut' vele malen kunnen verbeteren en het resultaat mag er zijn; vanochtend mn eerste echte tour gedaan, en niks en niemand verloren! Het was echt supergaaf, wederom strakblauwe lucht, beestjes voor je uit rennend, spierwitte velden voor je, afgewisseld door smalle stukken door het bos, echt kicke
Best n lange dag gehad, 2 tours gedaan, toen nog meegeholpen om die beesten 2x in en uit te spannen voor 2 andere tripjes, wachten in de zon met een boekje en toen, jaja komt ie: met John's 4 wheel naar huis gereden! Hahaha ik werd natuurlijk hard uitgelachen met mn 'ik heb mn rijbewijs maar ik heb al tig jaar niet gereden' verhaal, dus tussen de middag ging ie met de quat (waar ik 's ochtends mee achter de auto aan was gereden naar de start van de trails) naar huis om met de pick up terug te komen, dus had niet echt een keus. Maar was chill, voordeel is dat als ik wat raakte het met dat bakbeest toch niet uitmaakte, alles om me heen zou toch meer schade hebben dan ikzelf dus vooruit.
Verder eindelijk mn eigen minilaptop gekocht dus kan eindelijk weer bloggen, zoals je merkt. Hierbij laat ik t dan maar weer, t is weer een aardige lap geworden, maar ja, dan kunnen jullie ff vooruit